Είναι αργά πια;
Μια απογοητευτική εικόνα που περιγράφει την προϊούσα παρακμή και ίσως την αμετάκλητη παρακμή του Ελληνισμού. Αν και η δημογραφική παρακμή δεν αναστραφεί, τότε ίσως είναι -οριστικά- αργά πια...
Η εικόνα είναι τραγική. Ένας αντικειμενικός, θαρραλέος οικονομολόγος μπορεί την περιγράψει με απλότητα, σαφήνεια και ακρίβεια. Ευχαριστούμε τον κο Μαρινάκη για αυτή την επιστημονική του συμβολή.
Η ευθύνη για την εικόνα (ο «ζωγράφος») ανήκει στην Πολιτική, η οποία βρίσκεται πάνω από την Οικονομία. Οι πολιτικοί κάθε χώρας, ως υπεύθυνοι διαχείρισης των πόρων του Έθνους, κάνουν καλά ή άσχημα τη δουλειά τους. Και οι πολιτικοί μας είναι δικό μας κατασκεύασμα, είμαστε εμείς και οι επιλογές μας.
Από καταβολής του νεο-ελληνικού Κράτους ζούμε τη φαύλη κατανάλωση των υλικών και άυλων πόρων του Έθνους από τη γραφειοκρατία, την κομματοκρατία, την ευνοιοκρατία, την κλεπτοκρατία, τη φοροδιαφυγή, την παρανομία.
Φτιάξαμε μια χώρα όπου οι πονηροί και οκνηροί εκμεταλλεύονται τους φιλότιμους και εργατικούς. Το όχημα της εκμετάλλευσης λέγεται Δημόσιος Τομέας: το ίδιο το κήτος και όσοι ιδιώτες, ως παρασιτικοί οργανισμοί, προσφύονται σε αυτό απομυζώντας έμμεσα και καταχρηστικά τα εναπομείναντα θρεπτικά συστατικά του περιβάλλοντος.
Μέχρι το ‘80 μας σήκωνε ακόμα η όρεξη για ατομική βελτίωση, για μόρφωση, για αλλαγή υλικών και κοινωνικών όρων της ζωής μας αλλά και των άλλων, δηλαδή της οικογένειας και της κοινωνίας ευρύτερα. Υπήρχε μια αίσθηση ότι η ιδεολογία οφείλει να κατευθύνει και να νοηματοδοτεί την ατομική και εθνική ζωή. Υπήρχε ένα όραμα τέλος πάντων, ατομικό και κοινωνικό.
Από το ‘90 και δώθε υπερκαταναλώνουμε, χορταίνουμε ατομική απόλαυση και χοληστερίνη με δανεικά από τρίτους (και αγύριστα νά ´ναι, αφού «επίτηδες μας δανείζανε»). Εθνικό Χρέος σημαίνει ότι κανιβαλίζουμε -οιονεί- τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Σήμερα πλέον ενδιαφέρει μόνον να κρατήσουμε τα κεκτημένα, με κάθε κόστος.
Ούτε καν την φυσική αναπαραγωγή του 'Εθνους δεν έχουμε πια όρεξη να φροντίσουμε, γιατί σημαίνει προσωπικό κόστος, δηλαδή μείωση της ατομικής μας ευημερίας και απόλαυσης του εαυτού μας. Μην κοιτάτε λοιπόν την οικονομική παρακμή. Τον επερχόμενο φυσικό θάνατο του Έθνους να βλέπετε.
Η εικόνα δείχνει ένα εθνικό σώμα που πάσχει ανίατα και οδηγείται σε αυτοκαταστροφή. Ως οικονομολόγος, ο κος Μαρινάκης μέτρησε με ακεραιότητα και θάρρος "πιέσεις", "θερμοκρασίες" και λοιπά εκφυλιστικά συμπτώματα και ορθά αποφαίνεται:
Ελλάς, πεθαίνεις!