Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1967 και μεγάλωσα στην ιστορική και γραφική πόλη της Άμφισσας, τόπο καταγωγής της μητέρας. Ανατράφηκα με πολύ στοργή, πολύ παιχνίδι, πολλές φιλίες και στενή επαφή με τη φύση των βουνών και της θάλασσας της Φωκίδας. Από τον πατέρα η καταγωγή έλκεται αντίστοιχα από τη Μονόλιθο της Ρόδου, ένα πανέμορφο και ιστορικό χωριό που έχει -σχετικά- ξεφύγει από την αλλοτρίωση του βιομηχανικού τουρισμού.

Μετά τις εγκύκλιες σπουδές στην Άμφισσα, τελείωσα το Φυσικό Τμήμα του ΕΚΠΑ το 1991. Στην συνέχεια ακολούθησα μεταπτυχιακές σπουδές στη Φυσική και στη Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Northeastern University (1993) και στο Boston College (1995) αντίστοιχα, αμφότερα στη Βοστώνη.

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα κατατάχθηκα στον Στρατό ως Έφεδρος Αξιωματικός των Διαβιβάσεων (σήμερα Υπ/γός).

Μετά το Στρατό και μέχρι σήμερα εργάζομαι στον τραπεζικό τομέα, περνώντας από δύο ελληνικές τράπεζες και από διάφορα τμήματα (ελεγκτικό, χρηματιστηριακό, leasing, δάνεια μεγάλων επιχειρήσεων, εγκριτικό, πωλήσεις χαρτοφυλακίων δανείων).

Στην εργασία μου είχα την τύχη να ασχοληθώ κυρίως με τις διεθνείς τραπεζικές δραστηριότητες, από την εποχή που οι ελληνικές τράπεζες είχαν αναπτυχθεί στις -τότε- αναδυόμενες διεθνείς αγορές. Αποκορύφωμα της διεθνούς επαγγελματικής εμπειρίας μου ήταν η θητεία σε θυγατρική στην Ουκρανία μεταξύ 2007-2014.

H γνωριμία, η συνεργασία και η φιλία με ανθρώπους από τόσο διαφορετικές χώρες (Αμερική, Δυτική Ευρώπη, Αίγυπτος, Βαλκάνια, πρώην χώρες ΕΣΣΔ), είναι η μεγαλύτερη αμοιβή της επαγγελματικής μου ζωής. Ήδη από την εποχή των σπουδών στη Βοστώνη, ως Πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης Μεταπτυχιακών Φοιτητών στο Boston College, είχα ασχοληθεί ενεργά τόσο με την επικοινωνία όσο και με την καλλιέργεια της αλληλογνωριμίας και της συνεργασίας ανθρώπων από διαφορετικές χώρες. Στάθηκα όμως εξαιρετικά τυχερός ώστε να βρω ανάλογες ευκαιρίες και μέσα από το επάγγελμα.

Η νέα μου οικογένεια είναι ό,τι πιο αξιόλογο και πολύτιμο κατάφερα να δημιουργήσω. Η Αργυρώ και η Ξακουστή, γεννημένες το 2004 και το 2007 αντίστοιχα, είναι το μεγαλύτερο δώρο ζωής που μου χάρισε η σύζυγος, Δέσποινα, με μικρασιάτικες ρίζες η ίδια και γι’ αυτό έμφυτα αισιόδοξη, κοινωνική, εργατική και επινοητική. Μοιραζόμαστε από το 2002 και μέχρι σήμερα πολλές χαρές και ευτυχίες, αλλά και κάποιες - λιγότερες ευτυχώς - δυσκολίες. Και συνεχίζουμε!